A Dreadful Boar:

گراز مخوف:

A POOR old woman who lived with her one little granddaughter in a wood was out gathering sticks for fuel, and found a green stalk of sugar-cane, which she added to her bundle. She presently met an elf in the form of a wild Boar, that asked her for the cane, but she declined giving it to him, saying that, at her age, to stoop and to rise again was to earn what she picked up, and that she was going to take the cane home, and let her little granddaughter suck its sap. The Boar, angry at her refusal, said that he would, during the coming night, eat her granddaughter instead of the cane, and went off into the wood.

پیرزنی فقیر که با یک نوه کوچکش در یک چوب زندگی می‌کرد، در حال جمع‌آوری چوب برای سوخت بود و یک ساقه سبز نیشکر پیدا کرد که آن را به بسته‌اش اضافه کرد. او در حال حاضر با جنی به شکل گراز وحشی ملاقات کرد که از او عصا را خواست، اما او از دادن آن به او خودداری کرد و گفت که در سن خود خم شدن و برخاستن دوباره برای به دست آوردن چیزی است که برداشته است. قرار بود عصا را به خانه ببرد و بگذارد نوه کوچکش شیره آن را بمکد. گراز که از امتناع او عصبانی بود، گفت که در شب آینده به جای عصا، نوه او را خواهد خورد و به داخل جنگل رفت.

When the old woman reached her cabin she sat down by the door and weeped, for she knew she had no means of defending herself against the Boar. While she sat crying, a seller of needles came along and asked her what was the matter. She told him, and he said that all he could do for her was to give her a box of needles. This he did, and went on his way. The old woman stuck the needles thickly over the lower half of her door, on its outer side, and then she went on crying. Just then a man came along with a basket of crabs, heard her crying, and stopped to inquire what the matter was. She told him, and he said he knew no help for her, but he would do the best he could for her by giving her half his crabs. The old woman put the crabs in her water-jar, behind her door, and again sat down and cried. A farmer soon came along from the fields, leading his ox, and he also asked the cause of her distress and heard her sad story. He said he was sorry he could not think of any way of preventing the evil she expected, but that he would leave his ox to stay all night with her, as it might be a sort of company for her in her loneliness. She led the ox into her cabin, tied it to the head of her bedstead, gave it some straw, and then cried again.

وقتی پیرزن به کابین خود رسید، کنار در نشست و گریه کرد، زیرا می دانست که هیچ وسیله ای برای دفاع از خود در برابر گراز ندارد. در حالی که او نشسته بود و گریه می کرد، یک فروشنده سوزن آمد و از او پرسید قضیه چیست؟ او به او گفت، و او گفت که تنها کاری که می‌توانست برای او انجام دهد این بود که یک جعبه سوزن به او بدهد. این کار را کرد و به راه خود ادامه داد. پیرزن سوزن ها را به ضخامت قسمت پایینی در، سمت بیرونی آن چسباند و بعد به گریه ادامه داد. درست در همان لحظه مردی همراه با یک سبد خرچنگ آمد، صدای گریه او را شنید و ایستاد تا موضوع را جویا شود. او به او گفت و او گفت که هیچ کمکی برای او نمی‌دانست، اما با دادن نیمی از خرچنگ‌هایش به او بهترین کاری را که می‌توانست برای او انجام می‌داد. پیرزن خرچنگ ها را در کوزه آبش، پشت در گذاشت و دوباره نشست و گریه کرد. به زودی یک کشاورز از مزارع آمد و گاو خود را رهبری کرد و او نیز علت ناراحتی او را پرسید و داستان غم انگیز او را شنید. او گفت متأسف است که نمی تواند راهی برای جلوگیری از شری که او انتظار داشت فکر کند، اما گاو خود را رها می کند تا تمام شب را پیش او بماند، زیرا ممکن است این یک نوع همراهی برای او در تنهایی باشد. او گاو را به داخل کابین خود برد، آن را به سر تختش بست، مقداری نی به آن داد و سپس دوباره گریه کرد.

A messenger, returning on horseback from a neighbouring town, next passed her door, and dismounted to inquire what troubled her. Having heard her tale, he said he would leave his horse to stay with her, and make the ox more contented. So she tied the horse to the foot of her bed, and, thinking how surely evil was coming upon her with the night, she burst out crying again. A boy just then came along with a snapping-turtle that he had caught, and stopped to ask what had happened to her. On learning the cause of her weeping, he said it was of no use against bad elves, but that he would give her his snapping-turtle as a proof, of his sympathy. She took the turtle, tied it in front of her bedstead, and continued to cry.

قاصدی که سوار بر اسب از یک شهر همسایه بازمی‌گشت، بعد از درب خانه او گذشت و پیاده شد تا بپرسد چه چیزی او را ناراحت کرده است. پس از شنیدن داستان او گفت که اسبش را ترک خواهد کرد تا پیش او بماند و گاو را راضی تر کند. پس اسب را به پای تختش بست و با این فکر که چه بلایی سرش آمده است، دوباره گریه کرد. پسربچه ای با لاک پشتی که صید کرده بود آمد و ایستاد تا بپرسد چه اتفاقی برای او افتاده است. وقتی علت گریه او را فهمید، گفت که این کار برای الف های بد فایده ای ندارد، اما لاک پشت قیچی خود را به عنوان دلیلی برای همدردی خود به او می دهد. او لاک پشت را گرفت، جلوی تختش بست و به گریه ادامه داد.

Some men who were carrying mill-stones then came along, inquired into her trouble, and expressed their compassion by giving her a mill-stone, which they rolled into her back yard. A little later a man arrived carrying hoes and pickaxe, and asked her why she was crying so hard. She told him her grief, and he said he would gladly help her if he could, but he was only a well-digger, and could do nothing for her other than to dig her a well. She pointed out a place in the middle of her back yard, and he went to work and quickly dug a well.

سپس چند مرد که سنگ آسیاب حمل می کردند آمدند، مشکل او را جویا شدند و با دادن یک سنگ آسیاب به او ابراز همدردی کردند و آن را به حیاط پشتی او غلتاندند. کمی بعد مردی در حالی که بیل و کلنگ حمل می کرد وارد شد و از او پرسید که چرا اینقدر گریه می کند. او غم و اندوه خود را به او گفت و او گفت که اگر بتواند با کمال میل به او کمک می کند، اما او فقط یک چاهکن بود و کاری جز حفر چاه برای او نمی توانست انجام دهد. به جایی در وسط حیاط پشتی اش اشاره کرد و او سر کار رفت و سریع چاهی حفر کرد.

On his departure the old woman cried again, until a paper-seller came and inquired what the matter was. When she had told him, he gave her a large sheet of white paper, as a token of pity, and she laid it smoothly over the mouth of the well.

در هنگام خروج، پیرزن دوباره گریه کرد، تا اینکه یک کاغذفروش آمد و پرسید قضیه چیست. وقتی به او گفت، به نشانه ترحم، یک کاغذ سفید بزرگ به او داد، و او آن را صاف روی دهانه چاه گذاشت.

Nightfall came; the old woman shut and barred her door, put her granddaughter snugly on the wall-side of the bed, and then lay down beside her, to await the enemy.

شب آمد؛ پیرزن در را بست و سد کرد، نوه اش را محکم روی دیوار تخت گذاشت و بعد کنارش دراز کشید تا منتظر دشمن باشد.

At midnight the Boar came, and threw himself against the door to break it in. The needles wounded him sorely, so that when he had gained an entrance he was heated and thirsty, and went to the water-jar to drink. When he thrust in his snout the crabs attacked him, clung to his bristles and pinched his ears, till he rolled over and over to get them off himself. Then in a rage he approached the front of the bed, but the snapping-turtle nipped his tail, and made him retreat under the feet of the horse, who kicked him over to the ox, who tossed him back to the horse; and thus attacked he was glad to escape to the back yard to take a rest, and to consider the situation. Seeing a clean paper spread on the ground, he went to lie upon it, and fell into the well. The old woman heard the fall, rushed out, rolled the mill-stone down on him, and crushed him.

در نیمه شب، گراز آمد و خود را به طرف در پرتاب کرد تا در را بشکند. سوزن ها او را به شدت زخمی کردند، به طوری که وقتی وارد ورودی شد، داغ شد و تشنه شد و برای نوشیدن به سمت کوزه آب رفت. وقتی پوزه‌اش را فرو کرد، خرچنگ‌ها به او حمله کردند، به موهایش چسبیدند و گوش‌هایش را فشردند، تا زمانی که او بارها و بارها غلتید تا خودش آنها را از پا درآورد. سپس با عصبانیت به جلوی تخت نزدیک شد، اما لاک پشت دمش را گرفت و او را مجبور کرد زیر پای اسب عقب نشینی کند. و به این ترتیب حمله کرد او خوشحال بود که به حیاط پشتی فرار کرد تا استراحت کند و اوضاع را بررسی کند. با دیدن کاغذ تمیزی که روی زمین پهن شده بود رفت و روی آن دراز کشید و در چاه افتاد. پیرزن صدای سقوط را شنید، با عجله بیرون آمد، سنگ آسیاب را روی او غلتید و او را له کرد.