A Frog and two Goose:

یک قورباغه و دو غاز:

Once there was a frog in a little pond. Slowly the water in the pond started drying due to hot weather.

یک بار قورباغه ای در حوض کوچکی بود. کم کم آب حوض به دلیل گرمای هوا شروع به خشک شدن کرد.

One day, two geese came near the pond and the frog asked the two geese to take him to the nearby pond where there are more water.

یک روز دو غاز نزدیک حوض آمدند و قورباغه از آن دو غاز خواست تا او را به حوض نزدیکی ببرند که در آن آب بیشتری وجود دارد.

One of the geese told, “We know a pond where there is plenty of water. But, how we can take you there”.

یکی از غازها گفت: ما برکه ای را می شناسیم که در آن آب فراوان است. اما، چگونه می توانیم شما را به آنجا ببریم.»

Frog told them, “Don’t worry, I have an Idea. You both hold a stick in your beaks and I will hold it with my mouth. Then you both can fly to that Pond”.

قورباغه به آنها گفت: "نگران نباشید، من یک ایده دارم. هر دوی شما یک چوب در منقار خود بگیرید و من آن را با دهانم نگه می دارم. سپس هر دوی شما می توانید به آن برکه پرواز کنید.

Both the goose thought it should work and off they went.

هم غاز فکر کرد که باید کار کند و هم رفتند.

When they were flying, it was quite a sight for other animals on the ground. They looked up and admired for their creative teamwork.

هنگامی که آنها پرواز می کردند، برای سایر حیوانات روی زمین کاملاً منظره بود. آنها به کار تیمی خلاقانه خود نگاه کردند و تحسین کردند.

Some animal shouted, “It was a great idea and which one of you is so clever to bring the idea of travel”.

برخی از حیوانات فریاد زد: "این ایده عالی بود و کدام یک از شما اینقدر باهوش است که ایده سفر را بیاورد".

Hearing this, the two geese kept silent and thought in their mind it was a team effort and focused on flying. But the frog opened his mouth and said, “It was I, who gave this idea” and he fell to the ground and died.

با شنیدن این حرف، دو غاز سکوت کردند و در ذهن خود فکر کردند که این یک کار تیمی است و روی پرواز متمرکز شده اند. اما قورباغه دهانش را باز کرد و گفت: من بودم که این فکر را کردم و روی زمین افتاد و مرد.

Moral of the story:

اخلاق داستان:

In the management world, there is never an “I”. Even if your contribution is the prime factor for the team’s success, you should never tell openly in the team. Every contribution from the team is important, whether it is big or small.

در دنیای مدیریت، هرگز "من" وجود ندارد. حتی اگر سهم شما عامل اصلی موفقیت تیم باشد، هرگز نباید آشکارا در تیم صحبت کنید. هر کمکی از تیم مهم است، چه بزرگ و چه کوچک.

To achieve any success in the team, it’s always a collective effort.

برای رسیدن به هر موفقیتی در تیم، همیشه یک تلاش جمعی است.