It looked like rain. The sky was gray. It was almost noon, but the sun was hidden by a gray blanket. It was cool. There were no birds flying anywhere. A couple of birds sat on the telephone wire. Bob was standing outside talking to Bill. They both had their hands in their pockets. They knew that it was probably going to rain shortly. A sudden breeze blew some leaves off a tree onto the sidewalk.

شبیه باران بود. آسمان خاکستری بود. نزدیک ظهر بود، اما خورشید با یک پتوی خاکستری پنهان شده بود ( ابر ). باحال بود. هیچ پرنده ای به هیچ جا پرواز نمی کرد. چند پرنده روی سیم تلفن نشستند. باب بیرون ایستاده بود و با بیل صحبت می کرد. هر دو دستشان در جیبشان بود. آنها می دانستند که احتمالاً به زودی باران خواهد بارید. نسیم ناگهانی وزید و چند برگ درخت را روی پیاده رو ریخت.

A young woman wearing a dark blue coat and jeans walked by. She was walking a small dog. It was pure white, and pretty. It sniffed at a tree trunk. The woman waited patiently. Finally, the dog lifted its leg.

زن جوانی که کت آبی تیره و شلوار جین پوشیده بود از کنارش رد شد. او داشت با یک سگ کوچک راه می‌رفت. سفید خالص و زیبا بود. تنه درخت را بو کرد. زن صبورانه منتظر ماند. بالاخره سگ پایش را بلند کرد.

Bob said that he liked the rain. It was a nice change from the usual hot Los Angeles weather. And the plants could always use the extra water. Bill said the only thing he didn't like about rain was that all the motor oil on the streets would get washed into the ocean, and so would all the trash.

باب گفت که باران را دوست دارد. تغییر خوبی نسبت به هوای گرم معمولی لس آنجلس بود. و گیاهان همیشه می توانند از آب اضافی استفاده کنند. بیل گفت تنها چیزی که در مورد باران دوست ندارد این است که تمام روغن موتور خیابان ها در اقیانوس شسته می شود ( به اقیانوس میریزد ) و همچنین همه زباله ها.

"But that never stops the surfers," Bob said. "They don't seem to care what's in the water, as long as there are waves to surf on."

باب گفت: "اما این هرگز موج سواران را متوقف نمی کند." "به نظر می رسد برای آنها مهم نیست که چه چیزی در آب است، تا زمانی که امواجی برای موج سواری وجود دارد."