Rent Paid in Advance:

اجاره پیش پرداخت:

It’s story of a boy who has just finished his college and hadn’t had got any job yet and was living in a small rented room.

داستان پسری است که به تازگی دانشگاهش را تمام کرده و هنوز شغلی پیدا نکرده و در یک اتاق کوچک اجاره ای زندگی می کند.

One day his cousin came to him and asked him to help with some concepts. Boy had good hold of knowledge over that subject so boy helped his cousin without any difficulty. Soon boy by joined by some more friends for help in studies and were also willing to pay him fee for teaching them.

یک روز پسر عمویش نزد او آمد و از او خواست که در برخی مفاهیم کمک کند. پسر دانش خوبی در مورد آن موضوع داشت، بنابراین پسر بدون هیچ مشکلی به پسر عمویش کمک کرد. به زودی پسر با تعدادی از دوستان دیگر برای کمک در تحصیل همراه شد و همچنین حاضر شد برای آموزش آنها هزینه ای را به او بپردازد.

However, House owner was not happy with all the crowd coming to his house. So he asked boy to leave that rented room or look for some place to continue his teaching activities.

با این حال، صاحب خانه از آمدن این همه جمعیت به خانه او راضی نبود. بنابراین او از پسر خواست که آن اتاق اجاره ای را ترک کند یا به دنبال جایی برای ادامه فعالیت های آموزشی خود بگردد.

Boy really wanted to continue teaching as he loved that and also helped him to earn some money so he looked for another place to teach his students. By luck he found out a place. It was a big hall where a saint used to live alone.

پسر واقعاً می خواست به تدریس ادامه دهد، زیرا او عاشق آن بود و همچنین به او کمک کرد تا مقداری پول به دست آورد، بنابراین او به دنبال مکان دیگری برای آموزش دانش آموزانش بود. از شانس او ​​مکانی را پیدا کرد. تالار بزرگی بود که قدیسی تنها در آن زندگی می کرد.

Boy went to saint and asked him for permission to use that hall for teaching his students. Saint agreed and allow him to take classes in the corner of that hall but on one condition. Saint asked him to pay rent of rs 100 every month in advance.

پسر نزد قدیس رفت و از او اجازه خواست تا از آن سالن برای آموزش شاگردانش استفاده کند. سنت موافقت کرد و به او اجازه داد تا در گوشه آن سالن کلاس بگذراند اما به یک شرط. سنت از او خواست که هر ماه 100 روپیه اجاره بها را پیشاپیش بپردازد.

Boy was surprised to know that saint asked him to pay rent for using his place for teaching.

پسر از دانستن آن قدیس تعجب کرد که از او خواسته است برای استفاده از مکانش برای تدریس، کرایه بپردازد.

100rs was quiet big amount at that time but still boy agreed as he was happy to have a place to teach his students and managed to pay first month rent in advance. Once classes started some more students joined.

100 روپیه در آن زمان مبلغ بسیار زیادی بود، اما با این حال پسر با خوشحالی از داشتن مکانی برای آموزش شاگردانش موافقت کرد و توانست اجاره ماه اول را از قبل پرداخت کند. پس از شروع کلاس ها، تعداد بیشتری از دانش آموزان به آن پیوستند.

As months passed by boy continued teaching there but one thing bothered him that saint was very strict about rent to be paid in advance. Saint used to remind him about paying rent on 30th or 31st date so that he doesn’t delay paying rent in advance.

با گذشت ماه ها، پسر به تدریس در آنجا ادامه داد، اما یک چیز او را آزار می داد که قدیس در مورد پیش پرداخت اجاره بسیار سختگیر بود. سنت به او یادآوری می کرد که اجاره را در تاریخ 30 یا 31 بپردازد تا از پیش پرداخت اجاره بها عقب نیفتد.

Boy had seen saint used to live very simple life and even during class time saint’s presence never disturbed boy’s class. Classes continued for a year but after a year boy got a good job in another place and had to stop taking classes. On last day boy told saint about leaving and he saw that saint was sad to hear that. Boy left for job.

پسر قدیس را دیده بود که زندگی بسیار ساده ای داشت و حتی در زمان کلاس حضور قدیس هرگز کلاس پسر را مختل نمی کرد. کلاس ها برای یک سال ادامه یافت اما پس از یک سال پسر در جای دیگری شغل خوبی پیدا کرد و مجبور شد کلاس ها را ترک کند. روز آخر پسر به قدیس در مورد رفتن گفت و او دید که آن قدیس از شنیدن آن ناراحت شد. پسر رفت سر کار

After two years when boy came back to his place he received a letter from a charitable trust which used to fund for poor children education, with letter there was receipt for 1200rs donation. Boy was confused to see that receipt as he never made that donation. So he rang them up and told them that they must have sent that letter to wrong person.

پس از دو سال که پسر به خانه خود بازگشت، نامه ای از یک موسسه خیریه که برای آموزش کودکان فقیر هزینه می کرد دریافت کرد، با نامه ای برای کمک 1200 روپیه. پسر با دیدن آن رسید گیج شد زیرا هرگز آن کمک مالی را انجام نداد. پس با آنها تماس گرفت و گفت که حتماً آن نامه را برای شخص اشتباهی فرستاده اند.

Person from trust asked him his father’s name. When boy told his father name person confirmed that the same name was given along with boy’s name on the covering note they received with the money every month. Boy asked him what was the monthly contribution had been. Person said that there were twelve payments of rupees hundred each.

شخصی از اعتماد از او نام پدرش را پرسید. وقتی پسر نام پدرش را گفت، شخص تأیید کرد که همان نام را همراه با نام پسر در یادداشت پوششی که هر ماه همراه با پول دریافت می‌کردند، گذاشته‌اند. پسر از او پرسید که کمک ماهیانه چقدر بوده است. شخص گفت که هرکدام دوازده صد روپیه پرداخت شده است.

It was clear to boy where the hundred rupees that the Saint took from him as rent every month had gone. At time boy understood that “Never judge a person by how he speaks.“

برای پسر روشن بود صد روپیه ای که قدیس هر ماه به عنوان اجاره از او می گرفت کجا رفته است. در آن زمان پسر فهمید که "هرگز کسی را از روی نحوه صحبت کردنش قضاوت نکنید."