Subba Sastry and Sugar:

سوبا سستری و شکر:

Once, there lived a man who was very rich but was a miser.

روزی مردی زندگی می کرد که بسیار ثروتمند بود اما خسیس بود.

He had a lot of money but did not like to spend it on anyone.

او پول زیادی داشت اما دوست نداشت آن را خرج کسی کند.

One day, he was very sad because ants had entered his bowl of sugar.

یک روز از اینکه مورچه ها وارد کاسه قندش شده بودند خیلی ناراحت بود.

So, he thought of drying the sugar in the sun to drive the ants out.

بنابراین، او به فکر خشک کردن شکر در آفتاب افتاد تا مورچه ها را بیرون کند.

He placed the sugar in a heap on a large piece of paper and kept it out in the sun.

شکر را در یک پشته روی یک کاغذ بزرگ گذاشت و آن را در آفتاب نگه داشت.

But he was worried that his friend, Subba Sastry might come and eat the sugar so he sat on watch next to it.

اما او نگران بود که دوستش، سوبا ساستری، بیاید و شکر را بخورد، بنابراین در کنار آن نگهبانی نشست.

Subba Sastry, who was very fond of sweets in any form, and had seen the rich man keep the sugar out in the sun.

سوبا ساستری که به هر شکلی به شیرینی علاقه زیادی داشت و مرد ثروتمند را دیده بود که شکر را زیر آفتاب نگه می دارد.

He called his son and said, “I am going to the rich man’s porch to talk to him.

پسرش را صدا کرد و گفت: من به ایوان مرد ثروتمند می روم تا با او صحبت کنم.

After five minutes, come running to me, shouting ‘Our cow is dead’.

بعد از پنج دقیقه، با فریاد "گاو ما مرده" به سمت من بیا.

'' After giving his son these instructions, Subba Sastry went to the rich man’s porch and started talking to him.

سوبا ساستری پس از دادن این دستورات به پسرش به ایوان مرد ثروتمند رفت و شروع به صحبت با او کرد.

Subba Sastry asked the rich man why he was looking so upset.

سوبا ساستری از مرد ثروتمند پرسید که چرا اینقدر ناراحت به نظر می رسد.

The rich man replied that he had been having a lot of losses.

مرد ثروتمند پاسخ داد که ضررهای زیادی داشته است.

Then Subba Sastry asked him what he was drying and the rich man replied by saying that water had fallen into some mud in his garden so he was drying it.

سپس سوبا ساستری از او پرسید که چه چیزی را خشک می کند و مرد ثروتمند در پاسخ گفت که آب در گل و لای باغ او افتاده است و او در حال خشک کردن آن است.

Just then, Subba Sastry’s son came running to the porch shouting, “Our cow is dead! Our cow is dead!'' Subba Sastry pretended to be grieving, and as was the custom, picked up one handful of the mud that was actually sugar and put it into his mouth.

درست در همان لحظه، پسر سوبا ساستری به سمت ایوان آمد و فریاد زد: «گاو ما مرده است! گاو ما مرده است!» سوبا ساستری وانمود کرد که غمگین است، و طبق عادت، یک مشت از گل را که در واقع شکر بود برداشت و در دهانش گذاشت.

He picked up another handful and put it in his son’s mouth.

مشت دیگری را برداشت و در دهان پسرش گذاشت.

The rich man was shocked to see this.

مرد ثروتمند با دیدن این موضوع شوکه شد.

He started shouting, “This is not mud! Don’t eat it.

شروع کرد به فریاد زدن: «این گل نیست! آن را نخورید

This is sugar.

این شکر است.

'' Subba Sastry replied, “No, you told me that this is mud.

سوبا ساستری پاسخ داد: «نه، تو به من گفتی که این گل است.

It tastes like mud, too.

مزه گل هم میده

'' He went on eating till all the sugar was over.

او به خوردن ادامه داد تا شکر تمام شود.

The miserly rich man was left sad and grieving over the loss of his sugar

مرد ثروتمند خسیس از گم شدن قندش غمگین و غمگین ماند