The Accidental Landing:

فرود تصادفی:

Among the eight planets, Earth is the only planet that has life. But humans destroyed the earth's living features like air, water, soil, etc. So Indians were planning to send satellites in search of other planets like Earth. The day, came where no one was willing to go for the mission. Me (Panbalan) and my friend Navin Kumar decided to take the risk for the sake of billion and billion species in the world.

در بین هشت سیاره، زمین تنها سیاره ای است که حیات دارد. اما انسان ها ویژگی های حیاتی زمین مانند هوا، آب، خاک و غیره را از بین بردند. بنابراین هندی ها قصد داشتند برای جستجوی سیارات دیگری مانند زمین، ماهواره بفرستند. روزی فرا رسید که هیچ کس حاضر نشد برای ماموریت برود. من (پانبالان) و دوستم نوین کومار تصمیم گرفتیم به خاطر میلیاردها و میلیارد گونه در جهان ریسک کنیم.

After traveling around 300 days, suddenly due to a technical fault our space ship got crashed and landed on a surface. We lost all signals to the Earth, with high fear and curiosity we opened the door. After a long discussion, we decided to go out and find a way, slowly we stepped down without preparatory suits. Fortunately, we could see all the places over there so it may be day. Sun was brightly shining, and suddenly there was a drizzling and started pouring, we were astonished by the sudden rain for a few minutes and we thought it to be a welcome rain specially for us.

پس از حدود 300 روز سفر، ناگهان به دلیل نقص فنی، سفینه فضایی ما دچار سانحه شد و روی سطحی فرود آمد. ما تمام سیگنال های زمین را از دست دادیم، با ترس و کنجکاوی زیاد در را باز کردیم. بعد از یک بحث طولانی، تصمیم گرفتیم بیرون برویم و راهی پیدا کنیم، آرام آرام بدون کت و شلوار مقدماتی کنار رفتیم. خوشبختانه، ما می‌توانیم همه مکان‌ها را در آنجا ببینیم تا شاید روز باشد. خورشید به شدت می درخشید و ناگهان نم نم نم نم نم نم نم نم نم نم نم آمد و شروع به باریدن کرد، چند دقیقه ای از باران ناگهانی شگفت زده شدیم و فکر کردیم که این باران مخصوص خودمان است.

Then we carefully moved our steps, it was just like walking then me and my friend checked all the parameter like oxygen, temperature, pressure, gravity and water quality all were normal condition as it was in the earth. So with all courage, we removed our mask. To our surprise we were normal, nothing happened to us, both of us hugged our self with joy having a little hope at least we have our breath freely.

سپس با دقت قدم‌هایمان را حرکت دادیم، درست مثل راه رفتن بود، سپس من و دوستم تمام پارامترهایی مانند اکسیژن، دما، فشار، گرانش و کیفیت آب را بررسی کردیم، همه در شرایط عادی در زمین بودند. پس با شجاعت تمام نقاب خود را برداشتیم. در کمال تعجب ما عادی بودیم، هیچ اتفاقی برایمان نیفتاد، هر دو با خوشحالی خودمان را در آغوش گرفتیم و امیدوار بودیم حداقل نفسمان آزاد باشد.

Now awaited for other dangers around, but there were mountains, rivers, lakes, plains, waterfalls, glaciers, plateau and desert with all colorful insects, beautiful birds, fragrant flowers, trees full of fruits like heaven. The only missing one was Humans except us. We enjoyed being there, we utilized all the resource and whiled away the days happily. After a year trying our technical fault has been rectified and we decided to return with a strong decision that not reveal the secret of this place. Hope so that you all agree with the decision.

اکنون منتظر خطرات دیگری در اطراف بودیم، اما کوه‌ها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، دشت‌ها، آبشارها، یخچال‌ها، فلات و صحرا با همه حشرات رنگارنگ، پرندگان زیبا، گل‌های معطر، درختان پر از میوه‌هایی مثل بهشت ​​وجود داشت. تنها گمشده انسان ها بود به جز ما. ما از بودن در آنجا لذت بردیم، از همه منابع استفاده کردیم و روزهای خوشی را پشت سر گذاشتیم. بعد از یک سال تلاش، نقص فنی ما برطرف شد و تصمیم گرفتیم با تصمیمی قوی که راز این مکان را فاش نکند، برگردیم. امیدوارم همه شما با تصمیم موافق باشید.