The Disciple:

مرید:

When Narcissus died the pool of his pleasure changed from a cup of sweet waters into a cup of salt tears, and the Oreads came weeping through the woodland that they might sing to the pool and give it comfort.

هنگامی که نرگس مرد، حوض لذت او از فنجانی آب شیرین به جامی پر از اشک نمک تبدیل شد، و اوریدها با گریه در میان جنگل آمدند تا بر حوض آواز بخوانند و به آن آرامش دهند.

And when they saw that the pool had changed from a cup of sweet waters into a cup of salt tears, they loosened the green tresses of their hair and cried to the pool and said, `We do not wonder that you should mourn in this manner for Narcissus, so beautiful was he.'

و چون ديدند حوض از جام آب شيرين به جام اشك نمك تبديل شده است، تارهاي سبز موي خود را باز كردند و بر حوض گريه كردند و گفتند: تعجب نداريم كه شما اينگونه عزاداري كنيد. برای نرگس، او بسیار زیبا بود.

`But was Narcissus beautiful?' said the pool.

"اما نرگس زیبا بود؟" گفت استخر.

`Who should know that better than you?' answered the Oreads. `Us did he ever pass by, but you he sought for, and would lie on your banks and look down at you, and in the mirror of your waters he would mirror his own beauty.'

چه کسی بهتر از شما باید آن را بداند؟ اوریدها را پاسخ داد. او هرگز از ما رد می‌شد، اما تو را می‌جوید، و بر کرانه‌های تو دراز می‌کشید و به تو نگاه می‌کرد، و در آینه آب‌های تو زیبایی خود را آینه می‌کرد.

And the pool answered, `But I loved Narcissus because, as he lay on my banks and looked down at me, in the mirror of his eyes I saw ever my own beauty mirrored.'

و حوض پاسخ داد: "اما من نرگس را دوست داشتم، زیرا در حالی که او روی کرانه های من دراز کشیده بود و به من نگاه می کرد، در آینه چشمانش زیبایی خودم را همیشه آینه دیدم."