The Ship of Friendship

کشتی دوستی

A voyaging ship was wrecked during a storm at sea and only two of the men on it were able to swim to a small, desert like island.

یک کشتی مسافربری در طی طوفانی در دریا غرق شد و تنها دو نفر از مردانی که در آن بودند توانستند به جزیره‌ای کوچک و بیابانی شنا کنند.

The two survivors who have been a good friends, not knowing what else to do, agreed that they had no other recourse but to pray to God. However, to find out whose prayer was more powerful, they agreed to divide the territory between them and stay on opposite sides of the island.

دو بازمانده که دوستان خوبی برای هم بوده اند، بدون اینکه می دانستند چه کار دیگری باید بکنند، پذیرفتند که چاره ای جز دعا کردن با خدا ندارند. با این حال، برای اینکه بفهمند نماز چه کسی قدرتمندتر است، موافقت کردند که قلمرو را بین خود تقسیم کنند و در دو طرف جزیره بمانند.

The first thing they prayed for was food. The next morning, the first man saw a fruit-bearing tree on his side of the land, and he was able to eat its fruit. The other man’s parcel of land remained barren.

اولین چیزی که برایش دعا کردند غذا بود. صبح روز بعد، مرد اول درختی پربار را در کنار زمین دید و توانست از میوه آن بخورد. قطعه زمین مرد دیگر بایر ماند.

After a week, the first man was lonely and he decided to pray for a wife. The next day, another ship was wrecked, and the only survivor was a woman who swam to his side of the land. On the other side of the island, there was nothing.

بعد از یک هفته مرد اول تنها شد و تصمیم گرفت برای همسری دعا کند. روز بعد، کشتی دیگری غرق شد و تنها بازمانده زنی بود که به سمت خشکی او شنا کرد. آن طرف جزیره، چیزی نبود.

Soon the first man prayed for a house, clothes, more food. The next day, like magic, all of these were given to him. However, the second man still had nothing.

به زودی مرد اول برای خانه، لباس و غذای بیشتر دعا کرد. روز بعد مثل شعبده بازی همه اینها را به او دادند. با این حال، مرد دوم هنوز چیزی نداشت.

Finally, the first man prayed for a ship, so that he and his wife could leave the island. In the morning, he found a ship docked at his side of the island. The first man boarded the ship with his wife and decided to leave the second man on the island.

سرانجام مرد اول برای یک کشتی دعا کرد تا او و همسرش جزیره را ترک کنند. صبح، او یک کشتی را در کنار جزیره پیدا کرد. مرد اول با همسرش سوار کشتی شد و تصمیم گرفت مرد دوم را در جزیره ترک کند.

He considered the other man unworthy to receive God’s blessings, since none of his prayers had been answered.

او مرد دیگر را لایق دریافت برکات خدا نمی دانست، زیرا هیچ یک از دعاهای او مستجاب نشده بود.

As the ship was about to leave, the first man heard a voice from heaven booming, “Why are you leaving your companion on the island?”

در حالی که کشتی می خواست حرکت کند، اولین مرد صدایی از آسمان شنید که می گفت: "چرا همسفر خود را در جزیره رها می کنید؟"

“My blessings are mine alone, since I was the one who prayed for them,” the first man answered. “His prayers were all unanswered and so he does not deserve anything.”

مرد اول پاسخ داد: «نعمت من تنها از آن من است، زیرا من برای آنها دعا کردم. دعاهای او همگی مستجاب نشد و او سزاوار چیزی نیست.»

“You are mistaken!” the voice rebuked him. “He had only one prayer, which I answered. If not for that, you would not have received any of my blessings.”

"تو اشتباه می کنی!" صدا او را سرزنش کرد. او فقط یک دعا داشت که من آن را مستجاب کردم. اگر این نبود، هیچ یک از نعمت های من نصیب شما نمی شد.»

“Tell me,” the first man asked the voice, “What did he pray for that I should owe him anything?”

مرد اول از صدا پرسید: «به من بگو، او برای چه چیزی دعا کرد که من به او بدهکار باشم؟»

“He prayed that all your prayers be answered “

او دعا کرد که همه دعاهای شما مستجاب شود.

Moral: For all we know, our blessings are not the fruits of our prayers alone, but those of another praying for us (Congregational Prayer). Value your friends, don’t leave your loved ones behind.

اخلاق: تا آنجا که می دانیم، برکات ما فقط ثمره دعای ما نیست، بلکه دعای دیگری است که برای ما دعا می کند (نماز جماعت). برای دوستانتان ارزش قائل باشید، عزیزانتان را رها نکنید.