The Sun and the Moon:

خورشید و ماه:

In the distant past, the moon used to be as bright as the sun.

در گذشته های دور، ماه به اندازه خورشید روشن بود.

This meant that mankind could not tell day from night, as it was always light.

این بدان معنی بود که بشر نمی توانست روز را از شب تشخیص دهد، زیرا همیشه روشن بود.

There were all kinds of problems. People never knew when it was time to get up or when it was time to go to bed.

انواع و اقسام مشکلات وجود داشت. مردم هرگز نمی‌دانستند که چه زمانی از خواب بیدار می‌شوند یا چه زمانی به رختخواب می‌روند.

The Lord realised that was happening and at once ordered the Archangel Gabriel to spread his wings and veil the light of the moon.

خداوند متوجه شد که در حال وقوع است و بلافاصله به فرشته جبرئیل دستور داد تا بالهای خود را باز کند و نور ماه را بپوشاند.

And thus, the marks which we see on the surface of moon are scratches made by the angel's long wings.

و بنابراین، آثاری که در سطح ماه می بینیم، خراش هایی است که توسط بال های بلند فرشته ایجاد شده است.